ATATÜRK ZEYBEK OYNUYOR

ATAMIZ ZEYBEK OYNUYOR:

“1925 senesinde, Ankara'nın her tarafında büyük bir samimiyet havası eserdi. Taş Hanı Pastanesi ile Saman Pazarı kahvesi, küçük memurdan umum müdüre kadar, Ankara'nın yegâne lüks mahfeli, Ulus Meydanındaki ŞÛLE KULÜBÜ de mebuslarla vekillerin toplanıp vakit geçirdikleri yerlerdi”

“Atamız, bu gece çok neşeli idi. Arkadaşlar benden evvel gelerek saza başlamışlar. Şarkı ve gazeller birbirini takip ediyordu.

Atamızın akşam yemeği uzun müddet devam eder ve muhakkak sofrayı Türk Mûsıkîsi ile tezyin ederdi. Köşke mûsıkî heyeti çağırılmadığı geceler, Gramofon ve Radyodan istifade edilirdi. Fakat muhakkak Türk Mûsıkîsi dinlenirdi.

“TÜRK MÛSIKÎSİ” diye ısrarla bahsetmekten maksadım: Bizden sonra gelecek nesillere Atamızın mûsıkîmize gösterdikleri alâkayı belirtmek gayesiyledir. Ata, Garp Mûsıkîsi ile de alâkadar olurdu. Bilhassa TOSKA operasının bazı aryaları ve valslardan zevk alırdı. Fakat her toplantıda muhakkak bizim mûsıkî en ileri planda yer alırdı.”

“Şarkılar, gazeller birbirini takip ediyordu. Bir ara zeybek çalmaya başlıyoruz. Mecliste Şükrü SARAÇOĞLU, rahmetli Maarif Vekili Mustafa Necati Beyler de vardı. Zeybek oyununa başlıyorlar. İzmir’in bu iki efe çocuğu cidden güzel, yaman zeybek oynuyorlardı. Bir ara herkes duruyordu. Ata'nın zeybeğe başladığını görüyoruz. Erkek figürlerle dolu bu Türk Raksını ne güzel kendine yakıştırıyordu. Zeybeğin zarif figürleri Paşanın zarif endamına en güzel de yakışıyordu. Herkes büyük bir vecd içinde bu güzel manzarayı seyrediyordu. Bu coşkun neşe içinde gece de bitiyordu.

Davetliler ve biz şehrin yolunu tutuyoruz. Bu sırada ÇANKAYA ufuklarından sabahın ilk ışıkları parlıyordu.

Kaynak: ATATÜRK VE TÜRK MÛSIKÎSİ-Atatürk’ün Sevdiği Şarkı ve Türküler kitabı Yazan: Bedrettin Doğan KOÇER-Editör: Mansur KAYMAK-Sayfa: 2’den alınmıştır.

 (İzzettin ÖKTE-TÜRK MÛSIKÎSİ DERGİSİ-Yıl: 1948-Sayı: 5/8-19)